ارزیابی بلندمدت اثر ترکیبی سیاست‏های مدیریت تقاضای حمل‏و‏نقل با استفاده از مدل پویایی سیستم (مطالعه موردی: کلانشهر مشهد)

گسترش معضلات حمل‏و‏نقلی و هزینه‏های هنگفت اقتصادی-اجتماعی آن، استفاده از رویکرد مدیریت تقاضای حمل‏و‏نقل را با هدف استفاده کارآتر از منابع حمل‏ونقلی جامعه به‌دنبال داشته است. از آنجاکه به دلایلی چون فقدان فناوری و هزینه زیاد بهنگام‌سازی آن، هزینه زیاد تغییر عادات حمل‏و‏نقلی شهروندان و ملاحظات سیاسی، به‌طور معمول سیاست‏های مدیریتی حمل‏و‏نقل در بازه‏های بلندمدتی پابرجا می‌مانند، لزوم اتخاذ سیاست‏های کارآ تر براساس مدل‏های دقیق به چشم می‌خورد. در این مقاله بررسی اثر بلندمدت سیاست‏های مدیریتی حمل‏و‏نقل بر جامعه و محیط زیست به صورت ترکیبات دوتایی سیاست‏ها مورد توجه قرار گرفته است. جهت بررسی اثر سیاست‏های ترکیبی بر وضعیت حمل‏و‏نقل و بررسی روند اثرات متقابل متغیرهای مختلف در طول زمان، از مدل پویایی سیستم حمل‏و‏نقل در کلانشهر مشهد استفاده شده است. در این مطالعه سه سیاست افزایش بهای سوخت اتومبیل شخصی،‏‎‎ قیمت‏گذاری ساعتی پارکینگ و قیمت‏گذاری ورود ‏به محدوده طرح ترافیک، هر کدام در قالب چهار سطح مختلف مورد بررسی قرارگرفته است. جهت ارزیابی اثر سیاست‏های مورد مطالعه، شاخص هزینه‏های تحمیل شده به جامعه و محیط‏زیست طی دوره 20 ساله ارائه و محاسبه شده است. نتایج حاصل از ارزیابی‏ها نشان می‏دهد که ترکیب سیاست قیمت‏گذاری  پارکینگ و دیگر سیاست‏ها، اثر قابل توجهی در کاهش هزینه‏های تحمیل شده بر جامعه دارد.